Εκείνο που με πληγώνει, είναι η προδοσία που δέχθηκαν, αυτοί οι πολεμιστές και η αντιμετώπιση από ανάξιους ανθρώπους, που ανήλθαν στην εξουσία και βολεύτηκαν ανίερα.
Με πληγώνει ο θάνατος του Ρήγα Φεραίου, η φυλακή του Κολοκοτρώνη, η ζητιανιά του Νικηταρά, η φτώχεια της Μαντώς Μαυρογένη.
Είμαι κοντά τους, νιώθω κοντά τους, είμαι δίπλα στην αθωότητα τους, στην ανιδιοτέλεια τους, στην πίκρα τους, την απογοήτευση τους, στην εξιστόρηση τους, στις νίκες τους, στις ήττες τους, στις αποφάσεις τους, στις επιλογές τους, παρακολουθώντας τον χορό τους μπροστά στον θάνατό τους στα μαρμαρένια αλώνια της ιστορίας.
Είμαστε όλοι θνητοί και μελλοθάνατοι, όμως κάποιοι άνθρωποι όταν πεθαίνουν, ο θάνατος σταματά και τους κοιτά με δέος στον τελευταίο χορό τους γιατί έχουν κάτι να πουν και να διηγηθούν, για το πώς έζησαν και αυτός ο Χορός του Πολεμιστή, είναι η μεγάλη ΝΙΚΗ τους όταν φεύγει από την γη.
Οι μεγάλοι μας πολεμιστές , χορέψανε κάποια στιγμή σε μεγαλείο ψυχής ξεπερνώντας κάθε ανθρώπινη προδιαγραφή, σαν τον Ηρακλή.
Ο χρόνος σταμάτησε και πετάξανε Ελεύθεροι από την ρωγμή και την σχισμή του, σαν Αετοί.
Εμείς είμαστε εδώ για να τους θυμόμαστε, για να διδασκόμαστε, αλλά και για αναρωτηθούμε για το πώς ζούμε και με ποια επιλογή.
Αυτό το άρθρο είναι ένα φόρος τιμής και ένα «δάφνινο» στεφάνι που καταθέτω για την θυσία τους και το Αθάνατο Πνεύμα τους.
Αστραία
Στη χώρα των μεγάλων πολεμιστών
Αστραία ©©
Αστραία: Ο χορός των μεγάλων πολεμιστών: 1821 Η θυσία των μεγάλων πολεμιστών Στον απόηχο μιας επανάστασης Επέτειος της Ε...
Αστραία ©©
